بعد از 66 روز تحصن در مقابل ساختمان شهرداری لونن در اعتراض به تصمیم شهرداری و اداره خارجیان برای منتقل کردن 4 پناهجوی ایرانی از یکی از خوابگاهای پناهندگی به خوابگاهی دیگر و اسکان دادن هر 4 نفر در یک اتاق 24 متری، و بدنبال حمایت وسیع مردم محل از خواسته های پناهجویان، شهرداری لونن عقب نشینی کرده و با انتقال این پناهجویان به یک خوابگاه ثالث واختصاص دادن یک واحد 45 متری به این پناهجویان موافقت کرد.
این تصمیم بدنبال فشار افکار عمومی وتلاشهای حامیان محلی بویژه گروه مدافع پناجویان و کشیش انساندوست حامی پناهجویان آقای فولکر یک و نیز تلاشهای نماینده لونن از حزب اس پ د، آقای دیتر ویفلزپوتز و وپیگیری های وکیل این پناهجویان آقای گستر کمپف میسر شد.
در مدت 66 روز اعتصاب غذای این پناهجویان برخی ایرانیان ساکن این شهر و اطراف، به اشکال مختلف پناهجویان را حمایت کرده وبویژه آقای مصطفی حبیبی وند بطور روزانه و حتی با سپری کردن ساعاتی در شب در کنار پناهجویان، در زمینه امور سازماندهی، تحصن این پناهجویان را حمایت می کرد. همچنین آقای نجیب یکی از افغانیهای شاغل در مرکز مشاوره دیاکونی در این شهر، به اشکال مختلف از نوشتن متن آلمانی برخی نامه ها تا دادن جا برای حمام و نیز در اختیار قرار دادن امکاناتی نظیر فاکس و کامپیوتر و کپی، این حرکت را پشتیبانی می کرد.
 در کنار این افراد باید از مردم عادی که مستمرا به پناهجویان سرکشی می کردند و یا روزنامه نگاران محلی که با انعکاس مرتب اخبار تحصن، افکار عمومی را در جریان قرار می گذاشتند و آنانی که از شهر های دیگر برای پشتیبانی پناهجویان به محل تحصن آنها می آمدند یاد کرد. تمامی این حمایتها وفشار افکار عمومی به شهردار و اداره خارجیان، موجب شد که نهایتا آنها از مواضع خود عقب نشینی کرده و این تحصن بطور نسبتا موفقیت آمیز به پایان رسید.

 چرا " نسبتا موفقیت آمیز"
اگر میزان موفقیت یا عدم موفقیت هر برنامه را از میزان اهداف بدست آمده در پایان کاربسنجیم، در این صورت می توان نتیجه گیری کرد:
الف) پناهجویان می خواستند در مقابل یک تصمیم گیری تبعیض آمیز شهرداری اعتراض کرده تا افکار عمومی را نسبت به سیاستهای غیر انسانی در قبال پناهجویان و مهاجرین روشن کنند.
- حمایت نسبتا وسیع مردم محل و انعکاس نسبتا زیاد و مثبت در جهت پناهجویان در رسانه های محلی، موفقیت این سیاست را نشان میدهد.
- نامه ها، بیانیه ها و مصاحبه ها و اطلاعیه های متعدد از سوی نهادها وشخصیتهای محلی و منطقه ای، این مسئله را عمیق تر کرد.
- استعفای رئیس کمسیون مهاجرین در شهرداری لونن که بطور مستقیم علت کار خود را اعتراض به سیاستهای غلط شهرداری در قبال پناهجویان و مهاجرین اعلام کرد، شدت اختلافات در سطوح سیاسی محلی را بیشتر آشکار نمود.
- دخالت نماینده حزب اس پ د از پارلمان سراسری، نشانه این بود که این بحران ابعاد فرا محلی گرفته و چهره و نام شهر آسیب دیده و ناگزیر باید در سطح دیگری وارد عمل شد.
ب) پناهجویان می خواستند به خوابگاه قبلی خود برگردانده شوند، که این خواسته بدست نیامد.
ج) پناهجویان خواستار اجازه اقامت واجازه کار بودند. این خواسته ها با هدف نشان دادن موانع سیاسی در مقابل پناهجویان تنظیم شده بود و انتظارپاسخ گرفتن در سطوح محلی نیز نمی رفت. این خواسته ها بدست نیامد، اما به عنوان خواسته ای که حامیان پناهجویان آنرا دنبال خواهند کرد، کماکان روی میز قرار دارد.
د) در طرف مقابل بر خلاف آنچه که شهرداری و شهردار بارها اعلام کرده بودند که "بر سر مسئله محل سکونت پناهجویان حاظر به مذاکره نیستند "و " همین است که هست"، خوابگاه دیگری را در اختیار پناهجویان قرا دادند.
ذ) شهرداری و اداره خارجیان می خواستند هر 4 پناهجوی ایرانی را در یک اتاق 24 متری"بچاپانند"، اما در پایان، تنها یکی از پناهجویان در همان اتاق 24 متری سکونت داشته وبه سه نفر دیگر یک واحد 45 متری داده شد.
س) اینک شهردار و اداره خارجیان باید به افکار عمومی در مورد استدلال اولیه شان در جابجائی پناهجویان که دلیل آنرا سیاست" صرفه جوئی" اعلام کرده بودند پاسخ داده و جواب دهند که آیا این استدلال از همان اول درست بود ویا اینکه فقط بهانه ای برای تحت فشار قرار دادن پناهجویان؟
ش) این سیاست تبعیض آمیز و غیر انسانی برای بسیاری از مردم شهر آشکار شده و اختلافات رقبای سیاسی در شورای شهر برای مردم این سوال را پیش آورده که " در این شهر چه خبر است". همین مسائل آینده سیاسی افراد و احزاب حاکم را زیر سوال برده و دیگر آنها نسبت به آینده خود چندان خوشبین نیستند.
ص) شهرداری اگر چه در پایان به خواسته ای تن داد که مایل نبود، اما آخر سر محلی را در اختیار پناهجویان قرار داد که بسیار کثیف بود. البته با دعوت خبرنگاران و افشاء اینکه خوابگاه های پناهجویان چه وضعیت اسف باری دارند، این مسئله به ضد شهرداری تمام شد.
ط) با توجه به اینکه مشکلات این پناهجویان متحصن، مشکلات مشترکی است که بیش از 200 هزار نفر دیگر از پناهجویان در سراسر آلمان را شامل می شود، این حرکت نتوانست آغازی برای یک حرکت وسیع و سراسری بر علیه سیاستهای پناهندگی در آلمان گردد. بررسی اینکه چرا استارت این مسئله زده نشد، خود موضوع جداگانه ای است.

موفقیت بزرگ
مردم وحامیان محلی تصمیم گرفته اند که پناهجویان را در تمیز کردن و سرو سامان دادن به محل زندگی جدیدشان کمک و یاری کنند. ازاین رو بزگترین موفقیت را باید  بیداری و تکان خوردن مردم و حمایت آنها از پناهجویان و دخالت فعال آنها بر علیه سیاستهای غیر انسانی در قبال مهاجرین و پناهجویان در شهرشان دانست. این مسئله راه  را بر فشار های بیشتر ادارات دولتی بر پناهجویان در آینده، به میزان زیادی می بندد.

در پایان باید به پناهجویان متحصن ایرانی و عزم و آنها در اقدام به تحصن و پافشاری آنها در دفاع از حق خود درود فرستاد. آنها با تحمل فشار زیادی بر روی خود و حتی با پذیرش خطر مورد حمله قرار گرفتن از سوی نئو نازی ها، به مردم شهر و بسیاری که از مشکلات پناهجویان بی خبر بودند، این فرصت را دادند تا با سیاست غلطی که از سوی دستگاههای دولتی در قبال پناهجویان اعمال می شود، آشنا شوند. برای آنها آینده سالم و موفقی را آرزو می کنم.

انعکاس خبر پایان تحصن پناهجویان و برخی اخبار دیگر در مورد آنها در یکی از روزنامه های محلی