در بین 200000 هزار نفری که در آلمان اجازه اقامت نوع دولدونگ دارند  بیش از 4700 نفر را ایرانیان تشکیل میدهند. دولدونگ به کسی داده می شود که پرونده پناهندگی اش بطور کامل بسته شده و باید خاک آلمان را ترک کند. اگر این افراد فاقد پاس معتبر بوده و یا حاضر نباشند برگه های بازگشت داوطلبانه را امضاء کنند، در این صورت آنها ناگزیر از طریق دولت و ادارات خارجیان " تحمل" شده و یک برگه اقامتی بنام دولدونگ( تحملی)  به آنها داده می شود.

از آغاز سال 2005 و با تغییراتی که در قانون اقامت و پناهندگی داده شد، فشار اداره خارجیان روی این دسته افراد شدت بیشتری گرفت. در اغلب موارد اجازه کار این افراد از آنها گرفته شد و یا دیگر آنرا تمدید نمی کنند. آنهائی که که با زحمت و سختی بسیار موفق شده بودند که کاری پیدا کرده و از خوابگاه های غیر بهداشتی پناهجویان  بیرون آمده و برای خود و خانواده شان خانه کوچکی  اجاره کنند، در معرض تهدید قرار گرفتند که دوباره به همان هایم های پناهندگی باز گردانده خواهند شد.
 سال 2005 و 2006 برای بسیاری از پناهجویان دارنده دولدونگ براستی سخت بود وهنوز هم هست. اما در کنار این موارد سخت و فشارها و محدودیتها می توان مواردی از مؤفقیت را نیز مشاهده کرد.

آقای "ت" یک فرد ایرانی که  11 سال است که در آلمان زندگی می کند و بیش از هفت سال است که دولدونگ دارد، با تلاش بسیار موفق شد که نه تنها اجازه کارش را حفظ کند، بلکه فراتر از آن توانست اداره خارجیان شهر خود را متقاعد کند که با دادن اجازه اقامت به او و خانواده اش موافقت نمایند.

تجارب کار
آقای "ت" شش سال است که در شهر کوچک ( M ) و دریک کارخانه کوچک کار کرده و در قسمت فنی آن یک مسئولیت نسبتا کلیدی دارد. وی با کارفرمای خود صحبت کرده و وی را قانع می کند تا با اداره خارجیان شهرش صحبت کرده تا آنان را متقاعد کند که او ( کارفرما) به کار تخصصی آقای ت نیازمند است و اگر او کار نکند کارخانه دچار مشکل می شود که در این صورت در شهر کوچکی که این کارخانه یکی از منابع مالیات و رونق کاری  برای شهر محسوب می شود، هم کارخانه و هم شهرداری  ضرر خواهند دید.
اداره خارجیان این استدلال را قبول می کند ولی لازم می داند تا اداره کار را در جریان قرار داده و آنها یک کارشناس را به کارخانه فرستاده تا صحت این مسئله را تحقیق کند.
 مأمور اداره کار پس از بازرسی، صحت این ادعا را تأیید می کند. با این وجود اداره خارجیان هنوز مسئله را تمام شده نمی دانست. شرط بعدی اداره خارجیان  این بود که باید ابتدا اداره کار، یک آگهی کار یابی برای پیدا کردن فردی بجای آقای ت را برای مدت شش هفته منتشر کند. اگر در این فاصله زمانی کسی خود را برای این شغل به کارخانه معرفی نکرد و یا اگر هم کسی خودش را معرفی کرد از نظر کارخانه شرایط لازم را نداشت، در آن صورت، آقای ت می تواند کماکان شغل خودش را حفظ کند. نتیجه آنکه بعد از سپری شدن شش هفته، کسی که واجد شرایط لازم، برای به عهده گرفتن کار آقای ت باشد پیدا نشد.
 بلاخره و بعد ار ماهها دوندگی و پشتکار از سوی آقای ت، اداره خارجیان با دادن اجازه اقامت به آقای ت و خانواده اش بر اساس ماده 18 قانون اقامت ( اجازه اقامت از طریق اشتغال) موافق نمود.

دلایل مؤفقیت آقای ت
- آقای ت و همسرش از ابتدا رابطه باز و خوبی  با جامعه و محیط زندگی خود برقرار کرده و به زبان آلمانی مسلط هستند.
- آقای ت و همسرش هر دو کار کرده و از همان اول نشان داده بودند که می خواهند مستقل زندگی کرده و مایل نیستند که از کمکهای سوسیال برخوردار باشند و به قول معرف نمی خواهند سربار دولت شوند.
- آقای ت و همسرش هم در محیط کار و با کارفرما و هم با مراکز مشاوره شهر خودشان در ارتباط بوده و به عنوان افراد فعال اجتماعی شناخته شدگی محلی داشته و از حمایت های خوبی برخوردار هستند.
- آقای ت و همسرش زیر فشارهای روزمره در رابطه با پناهجویان و قوانین سختگیرانه ای که هر از چند یکبار به اجرا در می آید، کمر خم نکرده و جا نزده و با تلاش بسیار راه های برون رفت از این وضعیت را جستجو می کرند.
- در شهر کوچک محل سکونت آقای ت افراد واجد شرایط زیادی که بتوانند کار تخصصی او را به عهده بگیرند پیدا نمی شد.
- شهر کوچک محل سکونت آقای ت به کار و مالیات کارخانه کوچکی که آقای ت در آن کار می کند تا حدودی وابسته است در نتیجه برای شهرداری و اداره خارجیان آن شهرنیز، همراهی کردن با کارفرما و پیدا کردن یک راه حل مهم بود.