یکی از روشهای جمهوری اسلامی برای در هم شکستن مبارزان و مردم عادی که وارد فعالیتهای سیاسی بر علیه این رژیم می شوند تجاوز جنسی به آنان است. با این کار، رژیم چند هدف را دنبال می کند. مهمترین هدف در هم شکستن روحیه فرد زندانی دست و پا بسته ای است که تا آنموقع نتوانسته اند با شکنجه فیزیکی یا تهدید و تطمیع او را به سکوت، انفعال یا همکاری بکشانند. با تجاوز میخواهند غرور و شخصیت فرد را در هم بشکنند تا باورش شود که در مقابل این سیستم "هیچ کاری نمی تواند بکند".

هدف دوم از تجاوز در منطق و ایدئولوزی این رژیم "بی حیثیت کردن"  فرد است به نحوی که قربانی "ناچار" می شود که از ترس  "آبروریزی" خانوادگی" سکوت کند. و یا امکان آن وجود دارد که "قربانی" بعدا و به دلیل فشارهای روحی-روانی ناشی از تجاوز  تن به خودکشی داده و یا دچار بیماری های روحی شدید می شود. به این ترتیب رژیم هم موفق به حذف روحی و هم حذف فیزیکی یک نفر از صحنه مبارزه می شود.

هدف دیگر تاثیر اجتماعی بر دوستان و اطرافیان است. به نحوی که هیولای تجاوز موجب ترس در دیگران شده و دیگران را از ورود به مبارزه منع کند.

در مقابل این تجاوز به جسم و جان و روح و حقوق انسانی باید سکوت را شکست. نباید گذاشت تا رژیم به هدفش برسد. سرافکندگی برای آنانی است که به زندانی دست و پا بسته تجاوز میکنند. اما برای آن زنان و مردانی که به خاطر دفاع از آرمانهای انسانیشان سخترین و تلخ ترین لحظه را تجربه می کنند تنها سر افرازی باقی می مانند.
همسر، خانواده، دوستان و مردم اجتماع نیز باید با درک شرایط این زندانیان از آنها قدردانی کنند. اگر هم زندانی،  و هم خانواده این سکوت را بشکنند و از آنچه بر آنها گذشته سخن بگویند دست جنایتکاران برای ادامه تجاوز بسته و راه برای محاکمه آنها هموار میشود.

زندانیانی که در جمهوری اسلامی مورد تجاوز یا هرنوع از شکنجه قرار گرفته اند میتوانند با تنظیم گزارش یا تهیمه نوار صوتی یا تصویری شرح ماجرای خو را توضیح داده و آنرا برای سازمانهای حقوق بشری ارسال کرده یا خود اقدام به انتشار عمومی آن کنند. نگذارید تا جنایتکاران با ساختن تابوهای کاذب شما را در شکنجه ای دائمی نگه دارند. برای آنانکه زیر فشارهای سنگین روحی این مسئله در رنج قرار دارند، شکستن سکوت می تواند قدم بزرگی در مسیر اعتماد به نفس باشد.

سایت انتگراسیون، حنیف حیدرنژاد
مددکار اجتماعی و مشاور در زمینه امور روحی- اجتماعی

***

توضیحی در مورد ویدئوی مصاحبه با یکی از شیرزنان زندانی در جمهوری اسلامی

رضا علامه زاده

چهار سال پیش به دعوت آقای «بابک عماد»، مسئول «کانون زندانیان سیاسی ایران – در تبعید»، برای مصاحبه و فیلمبرداری از دو شیرزن ایرانی که با شهامت آمادگیشان را برای شهادت دادن در مورد فاجعه‌ی تجاوز جنسی در زندان‌های رژیم جمهوری اسلامی اعلام کرده بودند به استکهم رفتم، جائی که آندو نیز از انگلستان و آلمان، محل سکونتشان، به آنجا آمده بودند.

در طول این چهار سال منتظر فرصتی بودم تا توجه عمومی به این درد بزرگ اجتماعی در جامعه ما جلب شود تا این دو سند تاریخی را منتشر کنم. در طول بیست و چهار ساعت گذشته کاری جز این نکردم که گفتگویم را با یکی از این دو قربانی به ساده‌ترین شکل ممکن تدوین کنم تا کمترین خدشه‌ای به سندیت غیر قابل انکار آن وارد نشود.

ویدئوی پانزده دقیقه‌ای زیر حاصل این تلاش است. در فرصتی دیگر گفتگو با قربانی دیگر را هم به تماشا خواهم گذاشت.

سایت از دور بر بر آتش