آن زمان كه بنهادم سر به پای آزادی...؛ برای ندا، دختر جوانی که کُشتندش و تقدیم به زنان آزاده ایرانی
31 خرداد 1388
آن زمان كه بنهادم سر به پای آزادی دست خود ز جان شستم از برای آزادی تا مگر به دست آرم دامن وصالش را می دوم به پای سر در قفای آزادی
تا چند روز قبل آسمان ایران سیاه و تاریک بود، جوانان غمزده، در گوشه خانه کز کرده و هر روز این آمار خودکشی و افسردگی و بیماری های روحی- روانی بود که بالا و بالاتر می رفت...
تا دیروز مردم ِ مات زده، زیر چکمه و دِشنه و دشنام اوباش حکومتی سر خم کرده و دَم بَر نمی آوردند و دسته دسته توسط گشت های ارشاد دستگیرشده و به بنام اراذل و اوباش به زندان و قتلگاه روانه شده و در خیابانها اعدام می شدند ...
امروز اما، همان خیابان ها به میدان نبرد شیر زنان و شیر مردان ایرانی بدل شده، مردان و زنانی که با افتخار سر خود را بلند و سینه خود را سپر کرده و یک روز، آری تنها یک روز زندگی با عزت و شرافت و یک روز نفس کشیدن در هوای آزاد، حتی در زیر غُباری از دود و گاز اشک آور را به زندگی مُرده و سرد و ماتم گرفته دیروز در زیر یوغ ولایت اسلامی ترجیح میدهند.
زنده باد آزادی،
زنده باد مردم با شرافت ایران
پرتوان مشتهای گره کرده جوانان ایرانی!
حنیف حیدرنژاد 31 خرداد 1360
"ندا" دختر جوانی بود که بسیجیان شب پرست پرپرش کردند...
اما دیگر زنان ایرانی هنوز در میدان حاضرند ...
برق شادی از چشماش بیرون میزند، سبکبار، شاد و خندان به مصاف شب پرستان میشتابد...
