در حالی که در ایران، رژیم اسلامی حاکم شب و روز را بر مردم سیاه کرده و به اشکال مختلف در زندگی خصوصی و اجتماعی مردم دخالت کرده و "بکن ونکن" تعیین می کند و در حالی که این رژیم هر گونه شادی و شادابی را خفه کرده و بجای آن نوای مرگ و عزا را در همه جا پخش می کند، در دیگر کشورها، از جمله بلژیک، مردم بدون محدودیت در مرکزی ترین و عمومی ترین محل یک شهر، یعنی سالن ایستگاه مرکزی قطار، موجی از رقص و آواز و شادی را فریاد می کنند. امری که با خود طراوت و روحیه سرزندگی را گسترش می دهد.