|
05 ارديبهشت 1388 |
به من بگو چرا ....؟
در رؤیاهای من کودکان آواز می خوانند،
شعری از عشق ورزیدن برای دختری یا پسری،
آسمان آبی ست، دشت ها سبز،
و
خنده، زبان مشترک در دنیاست.
ولی بیدار می شوم و تنها مردمانی دردمند را می بینم،
به من بگو چرا، چرا باید اینطور باشد؟
...
چرا فقر و بی عدالتی...
چرا جنگ ...
چرا جنگلها را آتش می زنیم...
چرا می گذاریم اقیانوس ها خشک شوند...
...
چرا همگی نمی توانیم همدیگر را دوست داشته باشیم؟
چرا، چرا...
|
