|
نمونه هائی از رفتار های غیر انسانی در اخراج پناهجویان از آلمان |
|
|
|
12 فروردين 1388 |
images.google.de
ناظران ویژه کلیسای کاتولیک و پروتستان مستقر در فرودگاه فرانکفورت آلمان گزارش دوساله خود ( 2007/ 2008) در مورد اخراج پناهجویان از این فرودگاه و شرایطی که آنان قبل و یا به هنگام اخراج با آن درگیر بوده اند را منتشر نمودند. در این گزارش در دو مورد به ایرانیان اشاره شده است.
این ناظران از سال 2006 به انجام این کار مشغول میباشند.
بیشترین پناهجویانی که از طریق هوائی وارد آلمان میشوند از طریق فرودگاه فرانکفورت وارد این کشور میشوند. همچنین بیشترین اخراج ها از طریق هوائی نیز از طریق همین فرودگاه انجام میشود. مقصد افرادی که از طریق این فرودگاه اخراج میشوند یا کشور صادر کننده ویزا میباشد یا کشوری است که پناهجو از آنجا وارد آلمان شده و یا کشوری که پناهجو تابعیت آنرا دارد. در سال 2007 نزدیک به 4500 نفر از طریق این فرودگاه اخراج شده اند. 306 نفر از این افراد در چهارچوب قرارداد دوبلین-2 به کشوری بازگردانده شده اند که ویزای شنگن برای این افراد صادر کرده بوده است.
در گزارش ناظران ویژه مستقر در فرودگاه فرانکفورت به مواردی از اخراج افراد بیمار اشاره شده است. یک از این موارد یک خانم 58 ساله ایرانی (خانم ک.) میباشد که بیماری قند خون داشته است. این خانم در ماه ژوئن سال 2007 از طریق اداره خارجیان شهر مونیخ برای اخراج به فرودگاه فرانکفورت آورده شده بود. این خانم از وضعیت نامناسب روحی و جسمی خود شکایت میکرد. وی توضیح میداد که صبح زود یک آمپول آنسولین تزریق کرده و بعد از آن چیزی برای خوردن دریافت نکرده است و میگفت سردرد داشته و حالش خوب نیست. بعد از اطلاع به پزشک فرودگاه او توانست یک آمپول آنسولین دریافت کرده و به وی گفته شد که بهتر است چیزی بخورد. در گفتگو با این خانم مشخص شد که او از جنوب ایران میاید و از تهران تا شهر محل زندگی اش 15 ساعت در راه است. او تنها برای یک نوبت دیگر آمپول آنسولین داشت. با وجود تلاش ناظران ویژه و تماس با مسئول گروه اخراج و تماس با پزشک فرودگاه، هیچکدام حاظر نشدند داروی لازم برای رسیدن تا مقصد را به این خانم بدهند واعلام کردند وقتی او به تهران رسید از همانجا میتواند برای ادمه مداوای خودش اقدام کند. روز بعد، این خانم بدون آنکه به او داروئی داده شده باشد به مقصد تهران اخراج میشود. ( صفحه 7 گزارش)
در جای دیگر این گزارش به اخراج افراد به کشورهائی که پناهجو از آنجا ویزای شنگن داشته است اشاره میشود. در اینجا نیز به نمونه یک زن وشوهر ایرانی اشاره میشود:
در ماه اکتبر سال 2007 یک زن و شوهر ایرانی از طریق اداره خارجیان ناحیه گوتینگن به فرودگاه فرانکفورت جهت اخراج منتقل میشوند. چند ماه قبل از آن در اوائل ماه ژوئن این زن و شوهر وارد آلمان شده و ائائل ماه ژولای درخواست پناهندگی داده بودند. آنها در بازپرسی انجام شده در اداره پناهندگی بر اساس حقیقت گفته بودند که ویزای انگلستان را داشته اند. بعد از استعلام اداره پناهندگی آلمان با اداره مربوطه در انگلستان، این کشور در ماه سپتامبر اعلام آمادگی نمود که پرونده این زوج را مورد بررسی قرار دهد. این زن و شوهر در ماه اکتبر از اداره پناهندگی در آلمان پاسخی دریافت میکنند که درخواست آنها از آلمان برای پناهندگی ناوارد است. با وجودی که خانم پناهجو در ماه اخر حاملگی اش بوده، اما هر دوی آنها را به مدت 8 روز به زندان منتقل میکنند. پولی که آنها در ازای کار در کمپ پناهنگی انجام داده بودند نیز به آنها پرداخت نمی شود. تازه در صحبت با آنها به زبان فارسی از سوی یکی از همکاران ناظران ویژه معلوم شد که آنها از اینکه ممکن است به ایران اخراج شوند ترس داشتند و این نشان میدهد که آنها حتی نمی دانستند که قرار است به انگلستان فرستاده شوند. (صفحه 15 گزارش)
حنیف حیدرنژاد، مددکار اجتماعی و مشاور در امور پناهندگی و مهاجرین
منابع:
|
