رژیم جمهوری اسلامی با وجود همه تلاشها برای سرکوب زنان ایران و مجبور کردن آنان به سکوت و تسلیم، پیوسته با مخالفت، سرکشی، اعتراض و مقاومت زنان مواجه میباشد. این رژیم میخواهد با زور و اجبار زنان را به درون چادر فرو برده و جنسیت و اندام و زنانگی و در نتیجه انسانیت آنان را از آنان بگیرد.
 این رژیم میخواهد تا زنان ایران با قبول پوشش اجباری، زن بودن خود را نفی کنند. این رژیم میخواهد مردم ماسک و نقاب به صورت زده و دو چهره ای و چند شخصیتی باشند. این رژیم میخواهد زنان و مردم ایران مطیع و فرمانبردار بی چون و چرا باشند. این رژیم میخواهد شادی و خنده و رقص و نشاط را از مردم ایران گرفته و با ایدئولوژی ماقبل قرون وسطی ای خود زنان را موجب فساد و فتنه معرفی میکند و ...
در مقابل اما، زنان ایران نوع پوشش و آرایش خود را به سلاحی برای مبارزه با این رژیم تبدیل کرده اند. زنان و مردم ایران نیازی به قیم و معلم اخلاق! ندارند. همانگونه که در آنسوی جهان، آندسته از زنان ایران که توانسته اند از جهنم جمهوری اسلامی فرار کنند، نشان داده اند که هرگاه که شرایطش را داشته باشند، میتوانند در دانش و تحقیق و یا در قبول مسئولیت های سیاسی- اجتماعی پیشتار باشند، بدون تردید در یک ایران آزاد و دمکراتیک و در یک ایران بدون تروریست های اسلامی حاکم که انرژی مردم و جوانان را شب و روز قفل ابتدائی ترین مسائل کرده اند، آری در چنین حالتی، زنان ایران خود بخوبی میتوانند استعدادهای خود را پرورش داده و احتیاج به "آقا بالاسر" ندارند.   

چاره رهائی زنان و مردم ایران گدائی از جنایتکاران حاکم و یا سازماندهی حرکت های التماسگرانه برای تغییر این یا آن بند از قوانین ارتجاعی این رژیم نیست! راه رهائی در مقاومت منفی، نافرمانی، سرکشی و طغیان مردم به زنجیر کشیده شده،  و اتحاد و حمایت و پشتیبانی از همدیگر در مقابل نیروهای سرکوبگر این رژیم میباشد. زنان ایران امروز در صف مقدم این مقاومت و رویاروئی قراردارند. بدون شک هرگاه مقاومت زنان با پشتیبانی مردم و جوانان، همچون صادقیه تهران در شنبه شب چهارم اسفند همراه شود، مأمورین رژیم نیز چاره ای جز فرار نخواهند داشت. این چنین است که میتوان روزنه های مقاومت را در کوچه و خیابان های میهن به زنجیر کشیده شده به دریچه هائی بسوی آزادی تبدیل کرد.