حنیف حیدرنژاد- روز سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲ برابر با ۲۱ ژوئن ۲۰۲۳ پلیس آلبانی با حکم دادستانی این کشور برای بازرسی و توقیف اسناد و مدارک به مقرّ اصلی سازمان مجاهدین خلق در این کشور اعزام شد.

نبود اطلاعات دقیق از سوی دولت آلبانی و عدم شفافیت از طرف سازمان مجاهدین، مانع از آن است تا بتوان با اطمینان در مورد چرائی، اهداف و نتایج این اقدامِ دولت آلبانی نظر داد.

اما شواهد نشان می‌دهند که از قرار معلوم سازمان مجاهدین قربانی امتیاز دادن دولت ایالات متحده آمریکا و برخی دولت‌های اروپائی به جمهوری اسلامی شده است. آزادی دیپلمات تروریست جمهوری اسلامی در بلژیک و متعاقب آن آزادی چند شهروند اروپائی و دوتابعیتی از سوی جمهوری اسلامی، مذاکرات پشت پرده ایالات متحده آمریکا با رژیم جمهوری اسلامی در عمان، سفر رئیس بانک مرکزی جمهوری اسلامی به نیویورک، مذاکرات نمایندگان دولت آمریکا با سفیر جمهوری اسلامی در مقر سازمان ملل در نیویورک، لغو اجازه تجمع سالانه سازمان مجاهدین در پاریس توسط پلیس فرانسه به دلایل امنیتی در روز قبل از حمله به مقر آنها در آلبانی، محدودیت‌های پلیس آلمان در ایجاد برخی فعالیت‌های اعتراضی مخالفان جمهوری اسلامی در برلین در تاریخ ۱۵ ژوئن و… همه و همه نشان از تغییر سیاست از سوی ایالات متحده آمریکا و برخی دولت‌های متحد آن در اتحادیه اروپا در قبال جمهوری اسلامی و مخالفان آن دارد. به نظر می‌رسد پس از فروکش کردن نسبی اعتراضات خیابانی در جریان انقلاب مهسا (ژینا امینی) در شهرهای کشور و نامشخص بودن آینده این اعتراضات و نبود یک آلترناتیو که غرب بتواند با آن در رابطه با مسائل مربوط به آینده ایران با آن گفتگو کند، دولت‌های غربی را به این نتیجه رسانده که بهتر است، یا ناچارند، با همین رژیم ادامه دهند.

جان کلام آنکه، ایالات متحده آمریکا و چند دولت اروپائی آماده‌اند تا به جمهوری اسلامی باج داده و امتیاز بگیرند. قابل درک و قابل فهم است که آنها به دنبال منافع خود بوده و به ویژه در رابطه با جنگ اوکراین و حمایت‌های تسلیحاتی جمهوری اسلامی از روسیه و به دلیل طولانی و پرهزینه شدن جنگ، این موضوع را در اولویت‌های خود گنجانده‌اند که حتی اگر شده با دادن امتیاز یا باج، جمهوری اسلامی را از درگیر شدن بیشتر در جنگ اوکراین و حمایت از روسیه تا حد امکان دور کنند.

ایالات متحده آمریکا و متحدینش در جریان خیزش «زن، زندگی آزادی» متوجه شدند که رژیم حاکم بر ایران تا کجا منفور مردم است و آینده‌ای ندارد، همچنین متوجه شده‌اند که نیروهای مخالف جمهوری اسلامی تا کجا پراکنده بوده و حتی بر ضد هم عمل می‌کنند و متوجه شده‌اند که جمهوری اسلامی علیرغم عدم مقبولیت، هنوز آلترناتیوی ندارد. آنها متوجه شده‌اند که جمهوری اسلامی تا کجا ضربه‌پذیر است و اینکه این رژیم در هراس از سرنگونی حاضر است امتیازهائی بیش از گذشته به غرب بدهد. در چنین شرایطی ایالات متحده آمریکا و متحدین اروپائی‌اش با باج دادن (آزاد کردن پول‌های بلوکه شدن ایران و فراهم کردن راه‌هائی برای دسترسی رژیم به این پول‌ها) عملا حاضرند تا برای باقی ماندن جمهوری اسلامی به آن کمک برسانند. بخشی دیگر از این امدادرسانی به جمهوری اسلامی سرکوب گروه‌های مخالف رژیم یا محدود کردن فعالیت‌های آنهاست که با هدف جلب رضایت جمهوری اسلامی انجام می‌شود.

قربانی کردن سازمان مجاهدین برای جلب رضایت جمهوری اسلامی، قدمی‌ است که می‌تواند در مراحل بعد به محدود کردن بیشتر مخالفین رژیم در کشورهای غربی همراه شود و این، یعنی امتیاز دادن به نظام و کمک به بقای آن! از این زاویه حمله به سازمان مجاهدین در آلبانی هشداری است به همه مخالفین جمهوری اسلامی در این کشورها که آنها نیز می‌توانند هدف بعدی باشند.

تا آنجا که به جمهوری اسلامی بر می‌گردد، تکلیف این رژیم را مردم ایران در داخل کشور تعیین خواهند کرد. کمک‌های مستقیم و غیرمستقیم ایالات متحده و متحدین اروپائی‌اش برای ادامه حیات این رژیم جنایتکار و ضدبشری فقط مایه شرمساری این حکومت‌ها بوده و این حقیقت را برای مردم ایران هرچه بیشتر روشن می‌کند که نباید به این قدرت‌ها چشم امید داشت و باید روی پای خود، کار این حکومت را تمام کنند. درگیر شدن با موضوعات حاشیه‌ای، ارجح دانستن منافع شخصی یا گروهی بر منافع ملی و نجات ایران و تاخیر و تعلل در همبستگی و همکاری در مبارزه با جمهوری اسلامی فقط بر عمر این رژیم افزوده و هزینه عبور از این حکومت را برای مردم ایران بیشتر و سنگین‌تر خواهد کرد.

نظر به آنچه آمد باید تاکید کرد:

– دولت آلبانی باید بطور شفاف اسناد و شواهد خود در پاسخ به این سوال را که چرا پلیس با حکم دادستانی این کشور به قرارگاه سازمان مجاهدین اعزام شده، در اختیار افکار عمومی‌قرار دهد. دولت آلبانی باید با شفافیت توضیح دهد چه اقداماتی از سوی سازمان مجاهدین ناقض اصل حاکمیت ملی آن دولت یا علیه امنیت ملی آن کشور بوده است.

– سازمان مجاهدین بجای مظلوم‌نمائی یا جنجال‌آفرینی باید با شفافیت توضیح دهد که توافق این سازمان با دولت آمریکا، سازمان ملل و با دولت آلبانی برای استقرار در خاک این کشور شامل چه مواردیست. پاسخ این سازمان به ادعاهای دولت آلبانی در مورد نقض این توافقات چیست.

سابقه و کارنامه سازمان مجاهدین تردیدی باقی نمی‌گذارد که این سازمان (هم در رابطه با مناسبات داخلی و اعضای خود و هم در رابطه با قوانین کشوری که در آن ساکن است)، به کارها و اقدامات غیرقانونی مبادرت می‌کند. سازمان مجاهدین چه در آلبانی یا در هر کشور دیگری که حضور دارد موظف به رعایت قوانین این کشورها بوده و در صورتی که پلیس بخواهد مراکز این سازمان را مطابق حکم دادگاه مورد بازرسی قرار دهد، موظف به همکاری با پلیس بوده و نباید در کار آنها اختلال ایجاد کند.

– دولت ایالات متحده آمریکا و سازمان ملل متحد که در انتقال سازمان مجاهدین از عراق به آلبانی و جلب موافقت دولت آلبانی برای استقرار نیروهای این سازمان در خاک آن کشور مسئولیت داشته‌اند، باید توضیح دهند که جدا از مواضع سیاسی آنها در قبال سازمان مجاهدین، چگونه می‌توانند امنیت جانی و حقوق بنیادین اعضای این سازمان را به عنوان پناهندگان ایرانی در آلبانی تضمین کنند.

در پایان باید تاکید کرد: سازمان مجاهدین نیروئی ضد دمکراسی و ضد منافع ملی ایران است، اما دفاع از حقوق انسانی اعضای آن و تامین امنیت جانی آنها یک ضرورت حقوق بشری است.

عکس و پردازش: کیهان لندن