روزهای آینده می‌تواند برای مرکل تعیین کننده باشد و اگر حداکثر تا ۱۳ ماه مارس نشانه‌هائی از تغییر سیاست در امور پناه‌جویان دیده نشود، می‌توان انتظار داشت که روزهای صدراعظمی ‌مرکل به پایان برسد.

آزار گسترده جنسی زنان در شبِ تحویل سال نو میلادی در شهر کلن، ‌هامبورگ و چند شهر دیگر، توهین و تحقیر و حمله در ابعاد وسیع به زنان، ناتوانی پلیس در اِعمال اقتدار و تامین امنیت و حاکمیت قانون، نظر مردم آلمان را در دو هفته گذشته نسبت به سیاست پناه‌جوپذیری آنگلا مرکل تغییر داده است. گزارش‌های تا کنون منتشر شده در مورد حمله و آزار جنسی زنان در کلن و‌ هامبورگ انگشت اتهام را در اساس متوجه خارجیان از کشورهای شمال آفریقا  و خارجیان عرب‌تبار کرده است. اگر چه هیچ سند و نامی ‌که نشان‌دهنده آن باشد که متهمین پناه‌جو بوده‌اند وجود ندارد، اما مدارک موجود در گزارش‌های پلیس کافی است که نتیجه‌گیری‌ها به آنجا ختم شود که متهمین و مظنونین در اساس پناه‌جویان تازه‌وارد بوده‌اند.

پناه جویان در صف اداره تأمین اجتماعی و بهداشت، ۴ ژانویه ۲۰۱۶ برلین
Reuters©

برای اولین بار یک نظرسنجی که کانال دو تلویزیون دولتی آلمان آن ‌را منتشر کرد نشان می‌دهد می‌دهد ۶۰ درصد سوال‌ شوندگان خواهان تغییر سیاست آنگلا مرکل در زمینه پناه‌جو‌پذیری هستند. میز گردهای تلویزیونی، جلسات مختلف کوچک و بزرگ در شهرهای آلمان و گزارش‌های مختلف رسانه‌های عمومی ‌و شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهند که “نگرانی” عمومی‌ مردم آلمان بر سر مسئله پناه‌جویان کم کم به “احساس ناامنی” تبدیل شده و حتی کم کم با احساس ترس همراه می‌شود. گسترده شدن این احساس موجب قدرت‌ گرفتن گروه‌های راست افراطی و راست پوپولیست شده است. اعتماد عمومی‌ به مرکل کم و کم‌تر می‌شود. اینک او در زیر فشار قرار دارد.

روز پانزدهم ژانویه شهرداری شهر کوچک “بورن‌هایم”، در ایالت نورد راین وستفالن در غرب آلمان، ورود مردان پناه‌جو به استخر عمومی‌ در این شهر را ممنوع اعلام کرد. دلیل: آزارهای کلامی- جنسی زنانی که برای شنا به این استخر آمده بودند توسط مردان پناه‌جو.

این پناه‌جویانِ مرد را سوار اتوبوس کرده و به دفتر آنگلا مرکل در برلین فرستادند
Reuters©

در همان روز، شهردار منطقه‌ای در ایالت بایرن در جنوب آلمان اتوبوسی حامل ۳۱ پناه‌جو را به آدرس محل صدراعظم مرکل روانه‌ی برلین می‌کند. قبل از حرکت و در زمان رسیدن این اتوبوس به مقصد، یک کار تبلیغی بزرگ سازماندهی شده و اخبار اصلی شبکه‌های تلویزیونی، این آکسیون اعتراضی را پوشش می‌دهند. پیام: آنگلا مرکل می‌گوید “ما می‌توانیم”، ما می‌خواهیم بگوئیم، نه! ما نمی‌توانیم. خودت مشکل این پناه‌جویان را حل کن!

اتوبوس پناه‌جویان در برابر ساختمان دفتر آنگلا مرکل
Reuters©

حداقل ۴۰ نفر از نمایندگان فراکسیون حزب آنگلا مرکل، حزب دمکرات مسیحی، اعلام کرده‌اند در یک نامه خصوصی به او که ۲۶ ژانویه برای مرکل ارسال خواهند کرد نگرانی‌های خود در زمینه سیاست پناه‌جو‌پذیری او را به اطلاعش خواهند رساند. برای جلوگیری از تاثیرات منفی این اعتراضِ درون حزبی بر روی موقعیت آنگلا مرکل و موقعیت حزب، این نمایندگان نامه خود را به طور علنی انتشار نخواهند داد.

“مارکوس زویدر” از رهبران حزب سوسیال مسیحی، حزب متحدِ آنگلا مرکل در ایالت بایرن، آنگلا مرکل را به “سوء استفاده از قدرت” متهم کرده و می‌گوید: تصمیم‌گیری در مورد بازکردن مرزها و پذیرش بیش از یک میلیون پناه‌جو، موضوعی بود که باید توسط پارلمان انجام می‌شد. این سخنان تند و صریح، بوی آن می‌دهد که اگر مرکل سیاست خود را تغییر ندهد، چه بسا ناگزیر باشد برای باقی ماندن در قدرت از پارلمان درخواست رای اعتماد کند.

در یک موضع‌گیری بی سابقه، یک صدر اعظم پیشین، گرهارد شرودر از حزب سوسیالیست‌ها، یک صدر اعظم در قدرت، آنگلا مرکل از حزب دمکرات مسیحی را مورد انتقاد قرار می‌دهد. شرودر با اشاره به بحران پناه‌جویان در آلمان: “مرکل نمی‌تواند واقعیت را درک کند.”

فشار از همه سو بر آنگلا مرکل بالا گرفته است. موضوع پناه‌جویان در آلمان هرچه بیشتر مترادف با ناامنی، بی نظمی، ترس و نگرانی می‌شود.

هفته گذشته در پاریس و در سالگردِ حمله به مجله شارلی اَبدو، فردی که قصد حمله به یک پلیس را داشت با واکنش پلیس کشته شد. رد او به شهر “رِکلینگ‌هاوزن” در غرب آلمان ختم می‌شد، جائی که او به عنوان پناه‌جو ساکن بود. این فرد در چند سال گذشته با شش نام و هویت مختلف در چندین کشور و حتی در چند مرکز آلمان به عنوان پناه‌جو خود را معرفی و در حال حرکت از این کشور به آن کشور بود.

بمب‌گذار انتحاری که چند روز قبل در استانبول ۱۱ توریست آلمانی را کشت، از سوی مقامات ترکیه فردی معرفی شد که به عنوان پناه‌جو از سوریه به ترکیه آمده بود.

همه آنچه که در بالا به آن اشاره شد خوراک تبلیغی مناسبی ایجاد کرده تا گروه‌های راست افراطی و حتی به تدریج سیاستمداران مختلف میانه در آلمان، “پناه‌جو” را مترادف با “ناامنی و بی نظمی” نشان دهند. آنگلا مرکل در سپتامبر سال ۲۰۱۵ با یک جمله “ما می‌توانیم” دستور داد تا مرزهای جنوبی آلمان به روی پناه‌جویان باز شود. از آن زمان بیش از یک میلیون پناه‌جو وارد آلمان شده و با وجود فصل سرما، هنوز روزانه دو تا سه هزار نفر پناه‌جوی جدید وارد آلمان می‌شود. در سال ۲۰۱۶ در پنج ایالت آلمان، انتخاباتِ پارلمانی برگزار می‌شود. انتخابات برای سه ایالت برای ۱۳ مارس برنامه‌ریزی شده است. نظرسنجی‌ها از قدرت گرفتن حزب دست راستی «آلترناتیو برای آلمان» یا به اختصار «آ اِف  دِ»  خبر می‌دهند. شعار اصلی این حزب توقف پذیرش پناه‌جویان و اخراج آنهاست. بسیاری از رای‌دهندگانِ سُنتی حزبِ آنگلا مرکل، حزب دمکرات مسیحی، در ماه‌های گذشته به این حزب دست راستی پیوسته‌اند. اگر آنگلا مرکل نتواند در روزها و هفته‌های آینده سیاست خود در مورد پناه جویان را تغییر دهد، و اگر نتواند بدنه‌ی حزب خود و احزاب متحد و ائتلافی را پشت سر خویش داشته باشد، و اگر نتیجه انتخابات ماه مارس منجر به ورود حزب دست راستی «آ اِف دِ» به پارلمان‌های ایالتی گردد، در این حالت باید منتظر شمارش معکوس پایان رهبری آنگلا مرکل بود. امری که فراتر از آلمان بر اتحادیه اروپا و حتی سیاست‌های این کشور در خاورمیانه نیز تاثیر خواهد گذاشت.

۲۶ دی ۱۳۹۴/ ۱۶ ژانویه ۲۰۱۶
http://www.hanifhidarnejad.com

عکس و پردازش: کیهان لندن

منبع: اشپیگل پانوراما، اشپیگل، فرانکفورتر آلگماینه، کانال دو تلویزیون دولتی آلمان