آنها به امید یک زندگی بهتر حتی حاضرند به استقبال مرگ بروند. ویژگی موج اخیر مهاجرت و پناهندگی در دو سال اخیر، افزایش بسیار بالای مهاجرین و پناهندگان از یک سو و دسته‌جمعی بودن آن از یک سوی دیگر است. بالا رفتن تعداد کودکان، نوجوانان و زنان در ترکیب جمعیتی، از نشانه‌های مهاجرت و پناهندگیِ خانوادگی و گروهی‌ در دو سال اخیر است.

یکی از کشورهائی که در سال ۲۰۱۴ و سال ۲۱۰۵ بیشترین پناه‌جویان از آنجا به آلمان آمده‌اند، کشور کوزوو است. در حالی که در تابستان بسیاری از مردان جوان کوزووئی که در آلمان، اتریش و سوئیس زندگی و کار می‌کنند، با ماشین‌های گران‌قیمت در خیابان‌های پریشتینا پایتخت این کشور جولان می دهند و دخترانی را که در خیابان قدم می‌زنند «سلام عزیزم» خطاب کرده و پُز می‌دهند، جوانان بیکار کوزووئی با رویای شروع زندگی بهتری در آلمان، کشورشان را ترک می‌کنند.

روزنامه آلمانی «دی ولت» در این باره می‌نویسد، چرا با وجودی که مردم کوزوو می دانند شانسی برای قبولی برای پناهندگی در آلمان ندارند، همچنان کشورشان را به مقصد آلمان ترک می‌کنند؟

تنها در حد فاصل ماه ژانویه تا آگوست ۲۱۰۵، یعنی در مدت هفت ماه ۳۱٫۴۰۰ نفر از کوزوو (اغلب جوانان) در آلمان درخواست پناهندگی داده‌اند. از بعد از پایان جنگ و تشکیل کشور کوزوو، اتحادیه اروپا تا کنون دو میلیارد یورو برای بازسای کوزو هزینه کرده است. چرا با وجود این هزینه‌ها، کوزوو همچنان فقیر باقی مانده است، آن هم با نسلی جوان و بدون چشم‌انداز. مبالغ هزینه شده بیشتر باید خرج بازسازی و اصلاحات در سیستم پلیس و امور اداری و قوه قضائیه می‌شد. اما درست همان‌هائی که باید سیستم را سالم‌سازی می‌کردند، خود سبب فساد شده‌اند. در یک نمونه در سال ۲۰۱۴ پرده از فقط یکی از فسادها مالی برداشته شد. یک دادستان ایتالیائی با دریافت پول از یکی از سیاستمداران فاسد کوزوو، تلاش کرده بود با قرار دادن او زیر چترِ حمایتی خود، وی را از معرکه نجات دهد.

در کوزوو از هر دو نفر، یکی بیکار است، در مورد جوانان این رقم ۷۰% می‌باشد. در چنین حالتی، مردم اعتمادی به دستگاه‌های دولتی و وعده و وعیدها ندارند و این چنین است کع در حالی که می‌دانند شانس قبولی درخواست پناهندگی در آلمان ندارند، اما ترک کشور را بر ماندن در آنجا ترجیح می‌دهند.

منبع: دی وِلت، ۹ اوت ۲۰۱۵

مترجم: حنیف حیدرنژاد