چرا مریم رجوی بر"تسلیح" ساکنین کمپ لیبرتی در عراق اصرار می کند، عواقب آن چیست؟ |
|
|
01 فروردين 1394 |
حنیف حیدرنژاد
شورای ملی مقاومت اطلاعیه ای به مناسبت اجلاس میاندوره ای این شورا که در تاریخ 23 و 24 اسفند 1393 برگزار شده، انتشار داده است.[1] در بخشی از این اطلاعیه به نقل از مریم رجوی در مورد وضعیت کمپ لیبرتی در عراق- محل اسکان حدود 2700 نفر اعضاء سازمان مجاهدین خلق- آمده است: " فقدان امنیت و حفاظت ساکنان [کمپ لیبرتی] با وجود تهدیدهای شبه نظامیان وابسته به سپاه قدس، افزایش پیدا میکند." او برای حل این "تهدید" خواستار انتقال هرچه سریعتر ساکنین لیبرتی به خارج از عراق نمی شود، بلکه از دولت آمریکا و ملل متحد می خواهد تا "سلاحهای حفاظت فردی مجاهدین برای حفاظت از خودشان در برابر نیروی قدس و شبه نظامیان رژیم آخوندی به آنها باز گردانده شود."
در این مورد باید گفت: اول: مطابق توافقات انجام شده بین سازمان مجاهدین، دولت ایالات متحده آمریکا، سازمان ملل متحد و دولت عراق، وظیفه تامین امنیت جانی ساکنین کمپ لیبرتی و تدارک انتقال این ساکنین به خارج از عراق را به عهده دارند. هرگونه قصور و کوتاهی در تحقق این اهداف از جانب هریک از این طرف ها باید با شفافیت و بر اساس مستندات به اطلاع افکار عمومی برسد. متاسفانه در چهار سال گذشته هیچ اطلاع رسانی سیستماتیک و شفافی در زمینه تامین امنیت ساکنین لیبرتی و انتقال آنها به خارج از عراق انجام نشده است. بطور خاص سازمان مجاهدین وظیفه دارد تا خانواده های ساکنین لیبرتی و افکار عمومی را از طریق یک گاهنامه، ساعت به ساعت و روز به روز در جریان آنچه در لیبرتی میگذرد در جریان بگذارد. سازمان مجاهدین تاکنون از چنین کاری خودداری کرده است. همین مسئله این شک را تقویت می کند که رهبری سازمان مجاهدین بطور واقعی خواستار خارج شدن نیروهایش از عراق نیست و فقط برای برداشتن فشار از روی خودش، تقصیر کوتاهی ها را به دوش دیگر طرف ها می اندازد. حال آنکه یک اطلاع رسانی مستند، شفاف، مستمر و سیستماتیک بطور واقعی نشان خواهد داد که کدام طرف یا طرف هائی از انجام وظیفه خود خودداری می کند. دلیل اینکه چرا رهبری مجاهدین از چنین اطلاع رسانی روزانه ای خودداری می کند نامشخص است. آنها به سوالات مطرح شده در این مورد پاسخ نمی دهند.
دوم: هر فرد آگاه به شرایط نظامی- امنیتی عراق می داند که نمی توان با "سلاح های حفاظت فردی"، با نیروهای تا دندان مسلح شبه نظامی هوادار رژیم ایران، نظامیان عراق و یا نیروهای سپاه قدس که مجهز به تسلیحات نیمه سنگین و سنگین و پشتیبانی توپخانه و هوانیروز هستند "مقابله" کرد. از طرف دیگر ساکنین لیبرتی اغلب بین 50 تا 60 ساله بوده و به دلیل بیماری، جراحات جنگی، تغذیه نامناسبِ طولانی مدت یا کمبود رسیدگی های پزشکی از توانِ رزم نظامی بسیار پائینی برخوردارند. بر اساس گفته مسعود رجوی -رهبر عقیدتی مجاهدین- 800 نفر آنها (تقریبا یک سوم ساکنین) ناتوان و بیمار می باشند.[2] با این وصف، "تسلیح" ساکنین لیبرتی نه تنها نمی تواند "حفاظت" آنها را تامین کند، بلکه کارت دعوتی است برای نیروهای جنایتکار هوادار جمهوری اسلامی در عراق تا تسلیح ساکنین لیبرتی را نشانه ی تحریک قلمداد کرده و با این بهانه در لیبرتی حمام خون راه بیاندازند.
سوم: در حال حاضر استاتو، یا موقعیت حقوقی ساکنین لیبرتی در عراق "غیرنظامیان تحت کنوانسیون چهارم ژنو" تعریف شده است. این استاتو قدرت های اشغالگر -ایالت متحده آمریکا- و سازمان ملل متحد را موظف به تامین حفاظت این افراد می سازد. این استاتو به کشورهای ثالثی که مایل به پذیرش ساکنین لیبرتی باشند، این امکان را میدهد تا در چهارچوب قوانین بین الملل، پذیرش این افراد را توجیه کرده و اقدامات لازم درچهارچوب قوانین کشور خود برای پذیرش فردی یا جمعی ساکنین لیبرتی را هموار کنند. سخنانِ به غایت غیرمسئولانه ی مریم رجوی راه پذیرش ساکنین لیبرتی توسط کشورهای ثالث را می بندد، زیرا اگر کشوری مایل باشد به دلایل انساندوستانه تعدادی از ساکنین لیبرتی را بپذیرد، وقتی ببیند این افراد "مسلح" می باشند، آن افراد را دیگر "غیرنظامیان" تحت حفاظت کنوانسیون ژنو محسوب نخواهد کرد. نتیجه آنکه ساکنین لیبرتی با از دست دادن این موقعیت، افراد مسلحی محسوب خواهند شد که به عنوان "یک طرف" درگیری های محلی و منطقه ای، دیگر نخواهند توانست به سادگی از کشورهای ثالث پذیرش بگیرند. آیا مریم رجوی عمد دارد تا با طرح "تسلیح" ساکنین لیبرتی راه پذیرش آنها از سوی کشورهای ثالث را عملا و رسما ببندد؟ اگر چنین باشد، او با هدفی که دنبال می کند و با سخنانش، حکم کشتار ساکنین لیبرتی را صادر می کند.
در اطلاعیه شورای ملی مقاومت به نقل از مریم رجوی همچنین آمده است: " از سال 1390 تاکنون مجموعه اقدامات مربوط به اعزام کلیه نفرات به اروپا تماماً با تلاشهای دائمی و بین المللی خود ما و تماماً با هزینه مجاهدین صورت گرفته است." در این مورد سوال این است؛ اگر سازمان مجاهدین آنچنان توانمند است که توانسته "مجموعه اقدامات مربوط به اعزام" صدها نفر از ساکنین لیبرتی به آلبانی و دیگر کشورهای اروپائی را "تماما" به عهده گرفته و انجام دهد، چرا بقیه ی ساکنین لیبرتی را با همین "اقدامات" به دیگر کشورها منتقل نمیکند؟ وقتی سازمان مجاهدین توان و امکانات لازم برای انتقال ساکنین لیبرتی به کشورهای دیگر را دارد، پس چرا بجای نجات جان ساکنین لیبرتی، بر نگه داشتن آنها در عراق و بر تسلیح آنها اصرار میکند؟ چرا؟
سخنان مریم رجوی یک چیز را بیش از پیش بیشتر روشن می کند؛ مسئولیت تامین جان ساکنین لیبرتی و ماندن یا نماندن آنها در عراق فقط در کنترل دولت آمریکا یا سازمان ملل نیست، بلکه رهبری مجاهدین در این مورد بطور مستقیم نقش بسیار تاثیرگذار و تعیین کننده ای دارد.
مریم رجوی باید از تکرار سناریوی خطرناک "تسلیح" ساکنین لیبرتی دست برداشته و بجای آن باید تمام امکانات خود را برای خروج آنها از عراق متمرکز سازد.
حنیف حیدرنژاد 1 فروردین 1394/ 21 مارس 2015 http://www.hanifhidarnejad.com
منابع، زیرنویس ها
1- اجلاس میاندورهیی شورای ملی مقاومت ایران - 28اسفند، 1393 http://www.hambastegimeli.com/home/%D9%85%D9%87%D9%85%D8%AA%D8%B1%D9%8A%D9%86-%D8%AE%D8%A8%D8%B1%D9%87%D8%A7/55911-%D8%A7%D8%AC%D9%84%D8%A7%D8%B3-%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87%E2%80%8C%DB%8C%DB%8C-%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D9%84%DB%8C-%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%88%D9%85%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86
2- مسئولیت مسعود رجوی در حفظ جان ساکنین کمپ لیبرتی در عراق http://www.hanifhidarnejad.com/Hidarnejad/index.php?option=com_content&task=view&id=11707&Itemid=247
|