|
حنیف حیدرنژاد شورای ملی مقاومت در اطلاعیه خود به تاریخ 24 اردیبهشت 1393/ 14 مه 2014 خبر داد که "يک گلوله کلاشنيکف که از جنوب شرقی ليبرتی شليک شده، به يکی از بنگالها اصابت کرده و پس از عبور از سقف بنگال، يکی از ساکنان را از ناحيه سر مجروح کرد که بلافاصله به کلينيک عراقی کمپ منتقل شد." اگر چه همین اطلاعیه به موارد دیگری از این قبیل که "تاکنون بارها اتفاق افتاده" اشاره می کند، اما مشخص نیست که پس چرا تاکنون در مورد آن موارد دیگر اطلاعیه صادر نشده است. شلیک گلوله از سلاح سبک که از فاصله نزدیکتری نسبت به سلاح های نیمه سنگین و خمپاره انداز انجام می شود، نشان از تنگتر شدن حلقه خطر بر گِرد ساکنین لیبرتی می دهد. به گزارش رسانه های خبری در همین روز شلیک به لیبرتی "رشته انفجارهای خودروهای بمب گذاری‌شده در بغداد و یک شهر دیگر دست‌کم ۳۴ کشته برجای گذاشت. انفجار ۹ خودروی بمب گذاری‌شده در مناطق عمدتا شیعه‌نشین بغداد دست‌کم ۲۸ کشته بر جای گذاشت که بیشترین تلفات مربوط به شهرک صدر بوده است. این انفجارها همزمان با آیین‌های مذهبی ولادت امام اول شیعیان، روی داده است" شورای ملی مقاومت در همین اطلاعیه خود ابتدا تاکید می کند "این اتفاق بار دیگر زنگ خطر را در مورد آسيب پذيری و عدم امنيت ليبرتی و تهديدات مبرمی که متوجه ساکنان است، به صدا در می آورد." اطلاعیه پس از به صدا در آوردن این "زنگ خطر"، به نقل از مریم رجوی می افزاید "خانم مريم رجوی رئيس جمهور برگزيده مقاومت ايران، توجه آمريکا و ملل متحد را که بارها و به صورت مکتوب در قبال امنيت و سلامت ساکنان متعهد شده اند، اکيداً به آسيب پذيری و وضعيت خطرناک ليبرتی جلب نمود و خواستار تأمين الزامهای حداقل امنيتی در ليبرتی، به خصوص بازگرداندن 17500 تی وال و انتقال کلاهها و جليقه های حفاظتی ساکنان، از اشرف به ليبرتی شد." تاکید بر تی وال ها یا همان دیواره های بتونی حفاظتی و کلاه و جلیقه های حفاظتی، کاملا بجا و درست است، اما سوال اینجاست که پس چرا در همین اطلاعیه همزمان انتقال سریع ساکنین لیبرتی به کشورهای ثالث درخواست نمی شود؟ چرا درحالی که شرایط امنیتی عراق هر روز وخیم تر شده و آتش درگیری های قومی و مذهبی بیشتر زبانه می کشد، ساکنین لیبرتی باید در آنجا بمانند؟ همین امروز سایت سازمان مجاهدین از درگذشت خانم راضیه کرمانشاهی در آلبانی خبر داد و با اشاره به سابقه "بیماری طولانی او در شرایط محاصره پزشکی در اشرف و لیبرتی"، علت فوت او را پس از یک عمل جراحی "ایست قلبی" عنوان کرد. در حالی که ساکنین لیبرتی به دلیل میانسالی و انواع بیماری ها و شرایط خراب زیستی و درمانی به مرگ فرسایشی دچار شده اند، و در حالی که شلیک سلاح های سبک "زنگ خطر" وخیم تر شدن اوضاع امنیتی بر گِرد آنها را به صدا در آورده است، چرا باید آنان در عراق بمانند؟ اگر رهبری سازمان مجاهدین ادعا می کند که موانع خروج ساکنین لیبرتی نه از سوی آن، بلکه از جانب سازمان ملل و دولت ایالات متحده آمریکا و دولت عراق می باشد، در این صورت باید با شفافیت رفتار کند. رهبری مجاهدین باید یک گاهشمار و ساعت شمار خبری بر روی سایت رسمی مجاهدین ایجاد کند. در آنجا باید به صورت شفاف و مسئولانه ساعت به ساعت و روز به روز تمام ارتباطات رسمی انجام شده با مقامات سازمان ملل، دولت عراق و دولت ایالات متحده آمریکا برای انتقال ساکنین لیبرتی شامل: تلفن های انجام شده، نامه یا ایمیل های های ارسالی، ملاقات های انجام شده، همراه با پاسخ های دریافتی را به اطلاع افکار عمومی برساند. در غیر اینصورت انتشار چنین اخبار هشدار دهنده ای، تنها موجب شک بیشتر نسبت به نیّات رهبری مجاهدین خواهد شد. حنیف حیدرنژاد 14.05.2013 http://www.hanifhidarnejad.com
مطالب مرتبط فوری - شليک گلوله کلاشنيکف به يکی از بنگالهای ليبرتی و مجروح شدن يکی از ساکنان شمار قربانیان انفجارهای روز سه‌شنبه در عراق به دست‌کم ۳۴ کشته رسید درگذشت مجاهد صديق، شيرزن قهرمان راضيه کرمانشاهی
|
