|
تبعیض در استخدام نهاد های وابسته به کلیسا، نمونه ای از موقعیت ویژه کلیسا ها در آلمان |
|
|
|
28 بهمن 1391 |
ببینید
یک سوال ساده؛ چرا مردمی که در نهاد های وابسته به کلیسا کار می کنند بخاطر موقعیت خانوادگی، مذهب، یا گرایش جنسیشان از طرف کلیسا مورد تبعیض قرار می گیرند، آنهم در حالی که قانون اساسی آلمان چنین چیزی را ممنوع می کند.
کار خوب کردن کافی نیست و زندگی خصوصی هم خصوصی محسوب نمی شود. مهم نیست که زن باشید یا مرد، دکتر یا معلم یا پرستار، می توانید به سرعت بی کار شده و جای شما کنار خیابان باشد، اگر صاحبکار شما کلیسا باشد و اگر کلیسا سبک زندگی شما را نپسندد. در آلمان افرادی که کار می کنند نباید بخاطر ملیت یا تابعیتشان، مذهب و یا گرایش جنسیشان مورد بی توجهی قرار بگیرند، اما اگر کارفرما کلیسا باشد وضعیت فرق می کند.
ترجمه: حنیف حیدرنژاد
گزارش شبکه تلویزویونی "و د اِر - WDR" از تلویزیون آلمان، 10.02.2013
مدیر یک کودکستان کاتولیک در شهر "کوونیگز وینتر" از کار اخراج می شود. چرا؟ چون طلاق گرفته و مجددا به فرد جدیدی علاقه پیدا کرده است. دلیل اخراج: "خیانت در اخلاق زناشوئی".
در شهر "اِشوایلا" مردی به عنوان پرستار درخواست کار خود را به یک کلیسای کاتولیک ارائه می دهد. ابتدا قرار است او را استخدام کنند، اما بعدا ردش می کنند. دلیل: او "بی دین" است.
در شهر دیگری به نام "اِشتِده" زنی که به عنوان نظافتچی در یک کودکستان کلیسای پروتستان کار می کرد دیگر اجازه ندارد، کار کند. دلیل: او به آئین سیک اعتقاد دارد، یک «مذهب غلط و عوضی».
"گونتر بارِنهوف" رئیس هیئت مدیره دیاکونی [نهاد خدمات اجتماعی وابسته به کلیسای پروتستان] منطقه ی "راین –وستفالن-لیپه" می گوید «به باور ما کارهائی که ما انجام می دهیم هم حرف و هم عمل ما را شامل می شود و همه ی آنهائی که نزد ما کار می کنند این رسالت را با خود حمل می کنند. و اگر اگر زمانی فردی به عنوان نظافتچی هم استخدام کنیم، می دانیم که در کاری که انجام می دهند، مثلا در بخش مراقبت از سالمندان با سالمندانی که در این بخش ها زندگی می کنند در ارتباط قرار می گیرند.»
کارزاری بر علیه تبعیض مذهبی در محل کار
خانم "اینگرید ماتهویز-مایر" یک نماینده پیشین مجلی آلمان از حزب سوسیال دمکرات معتقد است که اخراج یک نظافتچی آنهم بخاطر مذهبش امری مسخره است. این نماینده پیشین مجلس آلمان از سال 2012 کارزاری را برعلیه تبعیض مذهبی در محیط کار به راه انداخته است. وی می گوید«35% مردم در آلمان بی دین هستند. این آدم ها هم باید که شانس داشته باشند که کاری برای خود پیدا کنند. باخبرم در همین اطراف ما یک کارمند اداره ی کار به دختر مسلمانی که دنبال کار در یک بیمارستان به عنوان پرستار بوده، گفته است « بهتره از خیر پیدا کردن کار بگذرید، این اطراف نمی توانید کاری پیدا کنید.» خانم "ماتهویز-مایر" می گوید «این یعنی آنکه درب 1.2 تا 1.3 میلیون فرصت های کاری که می تواند توسط مسلمانان، یهودی ها، بودائی ها و دیگر معتقدین به دیگر فلسفه ها اشغال شود بر روی آنها بسته می گردد. چنین چیزی غیر ممکن است و نباید باشد.»
اما در واقع قانون دقیقا چنین امری را برای کلیسا مجاز شمرده است. کلیسا اجازه دارد که نهادهای وابسته به خود را بطور مستقل مدیریت کند. کلیسا همیشه کارهای خودش را با استناد به بندی از قانون "رفتار برابر با همه" توجیه می کند. حتی با وجود آنکه اتحادیه اروپا در سال 2006 از دولت آلمان خواست که نباید بین کسی بخاطر اعتقاد و دیدگاه های فلسفی و مذهبی اش با دیگران فرقی گذاشته شود، اما هنوز در کتاب قانون "رفتار برابر با همه" [شهروندان] ، بندی وجود دارد که می گوید ممنوعیت رفتار متفاوت به دلیل نوع مذهب یا نوع جهانبینی «حق گروه های مذهبی [در امور داخلیشان را] شامل نمی شود». (بند 2، ماده 9 قانون رفتار برابر با همه)
"هاینز- جوزف کِسمان" رئیس کاریتاس [نهاد خدمات اجتماعی کلیسای کاتولیک] در شهر "مونستر" می گوید «ما در کلیسا از همکاران و شاغلین در نهادهای خود یک حد متوسطی از پایبندی و وفاداری [به ارزش های کلیسا] انتظار داریم که بر اساس آن به آنها می گویئم رفتار وسبک زندگی خصوصی آنها نباید با آموزه ها و روح کاری که انجام می دهیم تناقضی داشته باشد.»
حقِ چهار دیواری خصوصی؟
اینکه اگر سبک زندگی خصوصی یک فرد با آنچه که خواست کلیسا است همخوان نباشد، موضوعی است که "داوید برگر" تجربه کرده است. او یازده سال به عنوان معلم رشته ی زبان آلمانی و تعلیمات دینی کاتولیک در یک مدرسه دولتی در نزدیکی شهر "کلن" کار می کرد. اما وقتی خودش همجنسگرا بودنش را اعلام کرد و کتابی انتقادی نوشت، کلیسا مجوز تدریس او را باطل اعلام کرد. از آن زمان وی بر علیه اینگونه تبعیض دینی مبارزه می کند. او می گوید «مسئله، مسئله ی پرنسیب هاست. اینکه کلیسای کاتولیک یک منطقه ی آزاد در قوانین موجود در آلمان برای خودش دارد و اینکه خودش را موظف نمی داند که باید مهمترین حقوق شهروندی را رعایت کند. اینکه به شدیدترین وجه از خیلی از این حقوق عبور می کند بدون آنکه ترسی مواخذه کشیده شود. اینجوری، دیگر این از طرف حاکمیت است که دارد بخشی از حقوق آزادی های خصوصی شما برچیده می شود و باید که خیلی واضح این وضع تغییر کند.»
اما سیاستگزاران تعلل می کنند. آنهم در حالی که بسیاری از نهادهای وابسته به کلیسا ازجمله کودکستان ها تقریبا به طور کامل با بودجه دولتی است که اداره می شوند. بجز حزی چپ، بقیه احزاب نمی خواهند که قوانین مربوط با ایمن موضوع را تغییر دهند. در پاسخ به سوال برنامه تلویزیونی "وست پل- " فراکسیون حزب سوسیال دمکرات پاسخ می دهد. « ...باید در داخل خود کلیسای کاتولیک رفورمی صورت بگیرد.» و حزب سوسیال دمکرات های مسیحی اخطار می دهد که باید «به حق تعیین تصمیم گیری مستقل کلیسا احترام گذاشت.»
خانم "ماتهویز-مایر" نماینده پیشین از حزب سوسیال دمکرات در مورد اینکه کلیسا چگونه توانسته سیاستگزاران را در آلمان خنثی کند می گوید « کلیساها خیلی ذیرکانه عمل می کنند، طوری که همیشه برجسته ترین سیاستگزاران را وارد صفوف اول رهبری خود می کنند. نگاهی بیاندازید به شورای رهبری کلیسای کاتولیک و مجمع کلیسای پروتستان. حالا وقتی این سیاستمداران به این پست ها رسیدند، چه فکر می کنید، آنموقع دیگر به عنوان سیاستگزار برایشان دیگر خیلی سخت خواهد شدکه بخواهند بگویند "فلان جا باید فلان قانون مرتبط با کلیسا تغییر کند". در خیلی از کلیسا ها هستند افرادی که از این گونه رهبرانی که در مجلس هم نشسته اند بسیار پیشرو و مترقی تر هستند».
حتی اگر هم قرار باشد که قوانین مرتبط با کلیسا تغییر داده شود، کلیسا می تواند بر علیه آن شکایت کند و کسی نمی خواهد ریسک آنرا بپذیرید که دعوا ی حقوقی تا بالاترین سطح، یعنی دادگاه قانون اساسی کشیده شود. حتی ایالت نوردراین وستفالن نیز تمایلی به چنین کاری ندارد. "گونترمان شنایدر" وزیر کار و امور اجتماعی از حزب سوسیال دمکرات بجای تغییر قانون، «کلیسا را فرا می خواند که قوانین معمول کار و پرداخت دستمزدها را رعایت کند. در کلیسا همیشه نیروهائی هستند که از چنین تحولاتی پشتیبانی کنند». با این وجود تا کنون کلیسا از همین تحولات مورد نظر آقای وزیر نیز خودش را کنار کشیده است.
هر کسی که با ما جور نباشد، حذف می شود
معنی آنچه که گفته شد این است که برای مثال در ایالت "نوردراینوستفالن" در زمینه ی کار و استحدام و دستمزد در مورد 70% همه بیمارستان و 46% همه کودکستان ها قوانین جداگانه ی کلیسا حاکمیت می کند.
"داوید برگر" معلمی که از طرف کلیسا اخراج شده است می گوید «آیا می توانیم بپذیریم که کلیسا برای مثال در بیمارستان ها، کودکستان ها و مدارس ما بیرحمانه به دنبال پیاده کردن اعتقادات و ارزش های خودش باشد، آنهم در حالی که ارزشهائی که ما به آن اعتقاد داریم [قانون اساسی] در نقطه مقابل چنین چیزی قرار دارد».
با همه این ها یک چیز مشخص است. آنهائی که در نهادهای وابسته به کلیسا کار می کنند، بهترین ها به لحاظ کاری و تخصصی نیستند، بلکه آنهائی هستند که به با [خواسته ها و ارزش های مورد نظر] کلیسا جور در می آیند و همخوانی دارند. بقیه کنار زده می شوند.
گزارش تلویزیونی
تیتر اصلی: "صاحبکار، کلیسا"
http://www.wdr.de/tv/westpol/sendungsbeitraege/2013/0210/kirche.jsp
زمان پخش: یکشنبه 10.02.2013
|
